Modern jet uçaklarında kanopiler pilota daha iyi bir görüş sağlamak için bombeli imal edilmektedir. Statik modellerde mevcut kalıp teknikleri dahilinde bu bombeyi yaratmak ancak parçalı kalıp kullanımı ile mümkündür. Bu yüzden F-14,15,16,18 veya Su-27 gibi kitlerin bu saydam parçalarında gerçek uçakta mevcut olmayan merkezden geçen bir kalıp çizgisi mevcuttur.
Bu çizgiyi yoketmek ilk başta tehlikeli ve zor gibi görünsede aslında oldukça basittir.
Öncelikle bir maket bıçağıyla bu çizginin kabasını traşlamak gerekir, burda dikkat edilmesi gerekenler, bıçağın ağzının hareket yönüne göre geride olmasıdır, keza elma soyar gibi traşlamaya kalkılırsa bıçağın keskin tarafı bir anlık kontrol kaybı sonucu plastiğe girebilir ve tamiri zor bir hasar bırakabilir (parça saydam olduğu için macunla yüzeyi doldurmak gibi bir opsiyonumuz yoktur.)
Bıçağı hafifçe çekerek bu kalı çizgisini alırız, kafi miktarda aldığımızı bıçağın ağzınn çıkıntı haricindeki yüzeyle temas edip o yüzeyi matlaştırmasından anlayabiliriz.
Kalıp çizgisini sıfırlayıp yüzeyi eşitlediğinize kanaat getirdiğinizde yapmanız gereken daha ince kumlu zımparalarla (1000 2000 aralığı) yüzeyi zımparalayıp mevcut çiziklerin derinliklerini azaltmak, Unutmayın çizikler azaldıkça saydam parçanın da opasitesi azalacaktır.
Zımpara aşaması bitince sıra parlatmaya gelir. Önce yüzeyi bastırmadan diş macunu ile ovalarız. Bu çaba sonucu yüzey gittikçe daha saydam bir hale gelir.
Bu çizgiyi yoketmek ilk başta tehlikeli ve zor gibi görünsede aslında oldukça basittir.
Öncelikle bir maket bıçağıyla bu çizginin kabasını traşlamak gerekir, burda dikkat edilmesi gerekenler, bıçağın ağzının hareket yönüne göre geride olmasıdır, keza elma soyar gibi traşlamaya kalkılırsa bıçağın keskin tarafı bir anlık kontrol kaybı sonucu plastiğe girebilir ve tamiri zor bir hasar bırakabilir (parça saydam olduğu için macunla yüzeyi doldurmak gibi bir opsiyonumuz yoktur.)
Bıçağı hafifçe çekerek bu kalı çizgisini alırız, kafi miktarda aldığımızı bıçağın ağzınn çıkıntı haricindeki yüzeyle temas edip o yüzeyi matlaştırmasından anlayabiliriz.
Sıra zımpara aşamasında,
800 1000 kum aralığında bir su zımparasıyla ıslak olarak yüzeyi bastırmadan zımparalarız, bu işlem kalıptan kaynaklanan azda olsa seviye farkını yoketmemize yarar. Burda dikkat edilmesi gereken bu ve bundan sonraki aşamalarda bu işlem esnasında fazla baınç uygulamamak, zira fazla bastırma sonucu malzeme esneyebilir ve kristalleşme yapabilir, yada en kötüsü çatlayıp kırılabilir, bu ik hsarın geri dönüşümü olmadığı için elinizin ayarını iyi yapmanız gerekmekte. bu aşamada malzemeyi korumaya yönelik bazı yöntemler uygulayabilirsiniz. Misal ince bir parmağanızı bu eğimli parçaya içten oturtarak destek sağlamak gibi, eğer çok pimpirikliyseniz, malzemenin içine destek yapacak herhangi sert bir malzemeyi de yontarak içine oturtabilirsiniz.
Kalıp çizgisini sıfırlayıp yüzeyi eşitlediğinize kanaat getirdiğinizde yapmanız gereken daha ince kumlu zımparalarla (1000 2000 aralığı) yüzeyi zımparalayıp mevcut çiziklerin derinliklerini azaltmak, Unutmayın çizikler azaldıkça saydam parçanın da opasitesi azalacaktır.
Zımpara aşaması bitince sıra parlatmaya gelir. Önce yüzeyi bastırmadan diş macunu ile ovalarız. Bu çaba sonucu yüzey gittikçe daha saydam bir hale gelir.
Akabinde Tamiya firmasının çıkardığı compound malzemesini ele alırız, bir evvelki aşamayı bu malzemeyle tekrarlarız, unutmayın ne kadar çok parlatırsanız o kadar saydam bir yüzeyiniz olur.
Son aşama olarak isteğe bağlı olarak 4 tarafı değişik aşındırıcı yüzeyle kaplı tırnak cilalama aparatının en ince yüzeyi ile parçalı parlatadabilirsiniz.
F
Tavsiyem bu yöntemi ilkjdeneyecek olanların direkt model üstünde değilde eski bir modelin üstünde denemeleridir, Keza fazla bastırmak çok saydam parçanın canına okuyup çok kişiyi kanopisiz bırakmıştır (tecrübeyle sabit)