2005'in A?ustos ayy. Türkiye'den Avustralya'ya ta?ynyyoruz. Kocam iki ay önceden gitmi?, ben de ta?yyabilece?im, sy?dyrabilece?im kadar çok e?yayla pe?inden gidiyorum. E?yalaryn arasynda sevgili kocamyn haftalarca, en ince detayyyla, kokpitine varana kadar yapty?y F-15 maketi de var. El bagajy yapmy?ym, nasyl özenle ta?yyorum, aman kyrylmasyn. Maketi gösterdi?imde kocam gözlerine inanamyyor. Çünkü buraya gelirken o maketten ümidi kesmi?, hatta ayny modeli tekrar yapmayy bile göze almy?. Benim ona ne kadar de?er verdi?ime bir kez daha inandy?yny söylüyor ve annesi babasy dahil herkese övünerek anlatyyor, maketini gösteriyor. Herkesin bir alky?lamady?y kalyyor. Bense bütün bu övgülerin altynda eziliyor eziliyor küçücük oluyorum. Çünkü maketi dünyanyn öbür ucundan getirme nedenim, e?siz sevgim de?il. Ayny maketi yapmasyny haftalarca seyretmeyi sinirlerim kaldyrmaz, yerim kafayy. Getirmeyeyim de ne yapayym?