Herkese Merhaba,

Dün Yedikule Canli barınaginda tüm canli severlerin bir araya geldigi bir piknik düzenlendi. Ben de bir canli sever olarak tüm günümü oraya ayirdim. Amac barinaga yardimin saglanmasi yaninda hosca vakit gecirip orada bulunan 2000 küsur canliyi sevindirmekti. Herbiribi birbirinden sevimli binlere köpecik, kendi ve gönüllü imkanlari ile bir arada durmaya calisiyor. Canlari sıkılsada gidecek bir yerleri yok.
Orada yer alanlarin cogu para karsiligi zevk icin alinip daha sonra hevesleri gectigi icin sahipleri tarafindan sokaga birakilan cins cins köpeciklerdi.
icim oldukca buruldu. Hepsi sevgiye ve sevilmeye hasret bir sekilde gelenlerin kendilerini sevmeleri icin bekliyorlardi. Kapi önüne birakilan minik yavrular, sahibi tarafindan her tür imkan verildikten sonra kapiya konan lessie cins köpecikler ve daha niceleri........
Gözlerim doldu. Kimisi cok hasta, kimisi yangindan kurtulmus, kimisinin gözleri görmüyor :((((((
Barinak yöneticisi Meral Hanim her tür cabayi sarf edip onlari memnun etmeye calisiyor. Madem bizler bu dünyayi bu canlilar ile paylasiyoruz o zaman onlara da zaman ayirmaliyiz.
1 ay kadar önce yolda sakat bulup oraya tedavi icin götürdügüm köpecigi görünce kendimi tutamayip agladim. Zavallicik tedavi olmus ama bir baska rahatsizliga yakalanip cok hastalanmis. Yerdeki o halini görünce şok oldum. Adini o gün findik olarak koymustum. Oradakilerde bu adi benimsemis olacaklar ki onu findik diye cagiriyorlar. Aradan onca zaman gecmesine ragmen ona ismi ile hitap edince o hüzünlü gözleriyle bana dönüp adeta " seni tanidim. sen beni buraya getiren kisisin" der gibi bakti. Bu nasil bir duygudur anlatamam.
Ben oldukca duygusal bir insan oldugum icin barinaga adim attiktan cikincaya kadar gecen zaman icersinden köpeciklerin o halinden dolayi epeyce üzüldüm.
Bir an düsündüm. Bizler diledigimiz zaman disari cikip geziyoruz. Degisik yerler görüyoruz. yiyoruz ve iciyoruz.
Ama onlar hayatlarini tamamlayincaya degin orda kafeslerde yasamak zorundalar :(((((
Sİzlerle bir günümü paylasmak istedim. Umarim sizleride üzmemisimdir.
Herkese iyi calismalar
Aslan

Düzenleyen Moses

Aslan Bey yazınızı gördüğümden beri ne yazayım diye düşünüyordum.Caner'e katılıyorum.Sanmayın ki hayvanları bu şekilde gördükçe bizde üzülmüyoruz.Ama günümüz şartları sizinde bildiğiniz gibi çok zor.Bizlerde elimizden geldiğince sokakta gördüğümüz hayvanlarla ilgileniyoruz.Gönül isterki hepsine bakalım.Ama şartlar bunu çok zorlaştırıyor.Aslında bu tür hayvan barınakları olması çok çok güzel birşey.Önemli olan sayısını arttırabilmek.Bence bu tür girişimlerde bulunmak hayvanlar için daha doğru bir yaklaşım olabilir.Daha önce özellikle diğer sitede yazmış olduklarınız beni çok üzdü.Keşke bu konuda size yardımcı olabilseydim.Çorumda yaşadığım yıllarda bakma imkanımız olan kedimizi ve yavrularını hala özlüyorum.Şu anda bile bir köpek almayı çok istiyorum ama onu apartmana sokmakla iyiliğin aksine daha çok kötülük yapacığımı düşünüyorum.Umarım düşüncelerimi anlatabilmişimdir.Saygılar.....

"Insanlari tanidikca, hayvanlari daha cok seviyorum.."

tanıdığımız, gördüğümüz insanlar çevremizde sadece gözümüzün gördükleri...bunu unutmamak ve gönül gözümüz ile bakarak afrika ve benzeri yerlerde açlıktan ölen insanları daha öncelikli olarak görmemiz gerektiğini savunanlardanım.

yanlış anlaşılmasın...evinde bir kedi birde köpeği olan ve bu dostları ile 13 senedir yaşayan bir insanım; yani bende gerçek bir hayvansever olduğumu rahatça söyleyebilirim. Ancak demek istediğim:

Bizler ki kimsenin birdaha görmeyeceği ayrıntılar bile olsa kokpit panellerini sırf kendimiz verilen emeği bildiğimiz için yapıp sonra üzerlerini kapatan; yani sadece gözün gördüğüne değil gönlünde gördüğüne önem veren insanlar olarak bence hayvanlar için harcanan sağlık ve yiyecek giderleri ile kaç insanın kurtarılabileceğinide düşünmeliyiz. Ve afrika gibi ülkelerde açlıktan ölen insanların ölümlerindeki dolaylı payımızıda görmeliyiz. Gidip görmüş biri olarak rahatça söyleyebilirimki çevremizdeki hayvanların çaresizliklerine karşı gösterdiğimiz hassasiyet tamamen gördüğümüz en çaresiz durumun bu olmasından ve kendimizde bir suçluluk hissetmemizden kaynaklanıyor...oysaki dünya çok daha büyük acılarla çalkalanıyor.

Yazdıklarımın Aslan beyin yaptıklarına getirilmiş bir eleştiri olarak algılanmasını asla istemem...sonuna kadar bu fikir ve davranışlarının arkasındayım Aslan beyin...
Beni gerçekten rahatsız eden ve üzen kısmı hayvanlara yapılan yardımlar ve onalrın mamalarına harcanan paralar vs. değil; aşağıda sizin yazınızdan yaptığım alıntıdaki gerçeklerdir:

" Ama yıllar geçince, kışın sokakta bulduğu kediler uşumesin diye ev kiralayan, soğuk havalarda sokak köpeklerini arabasına doldurup, sabah tekrar bırakan insanlar tanıdım.
"
işte beni üzen ve bir önceki mesajımı yazmama sebep olan yaklaşım bu tavra ve düşünceye karşı olan itirazımdı. Tekrar; olası bir yanlış anlama ihtimaline karşı belirtmek isterimki fikrim ve davranışlarım Aslan beyinkiler ile bu konuda paraleldir. Üzüntüm insanlardan kaçan, hatta nefret eden; hayvanlara karşı gösterdiği ilgi ve alakayı insanlara karşı göstermeyenlerin varlığıdır.

Sayın yoda, "kışın sokakta bulduğu kediler uşumesin diye ev kiralayan, soğuk havalarda sokak köpeklerini arabasına doldurup, sabah tekrar bırakan insanlar" zannettiğiniz gibi "insanlardan kaçan, hatta nefret eden" insanlar değiller.
Kısacası itirazınız yersiz.

Psikoloji ve felsefe sınıfları tartışa dursunlar.

İnsanları tanıdıkca hayvanları daha çok sevmek, insanlardan nefret etmek anlamına gelmiyor. Sanırım bu gerçeği değil dogmatizmden arınmış felsefe, hiçbir bilim tartışmaz.

İnsanları akademik yada söyleşi temelinde genellememize gerek yok.

İtirazınızın yersiz olmasının sebebi; benim bahsettiğim insanların, zannettiğiniz üzere, insanlardan kaçan ve insanları sevmeyen bireyler olmaması.
Yoksa diğer konular hakkında itirazlarınız, bana onların yersiz olduğunu sözleme hakkını tanımaz.

Sevgi dolu günler.

Haklısınız.

Düzenleyen Mueve